Budowla o podłożu w kształcie walca szerokości 5 m. Wysokość 13 m. Zbudowana na przełomie XIV i XV wieku. W późniejszym okresie wzmocniona krenelażami. Dolna część to kamienna podstawa. Charakterystyczne dla budowli jest zastosowanie wiązania polskiego i wendyjskiego. Pieczę nad basztą sprawował cech kowalski.