Budowla o wymiarach 14,5 m. x 6 m. powstała w początku XV wieku. Jej wysokość wynosi 28 m. Przebudowa bramy miała miejsce w XVIII i XIX w. Pełniąc role obronną zamykała drogę wodną do stargardzkiego portu. W okresie pokoju umożliwiała zatrzymywanie barek i pobieranie myto (opłata za przejazd przez most, drogę, rogatkę itp.; także cło płacone przez kupców za ich towary). Wykorzystywana była również jako giełda towarowa. Zaliczana jest do najbardziej znanych i unikatowych budowli tego typu w Europie. Ośmioboczne wieże zakończone są kulami z gryfami. Z boku wież zwisają łańcuchy prawdopodobnie służące dawniej do zawieszania świateł. Godne uwagi jest łukowate przejście, pod którym przepływa rozgałęzienie Iny (Kanał Młyński). Jej wizerunek został utrwalony na jednym z późniejszych herbów Stargardu.